در بیان آن که حالِ خود ومستی خود پنهان باید داشت از جاهلان

آسیب شناسی: مذمت ازدنیاگرایی

 حال سالک مجذوب ودنیاپرستان

مستى: در اصطلاح صوفیان دهشتى است که دوستدار را در حال مشاهده جمال محبوب دست دهد و در آن حالت قّوه حاسّه او از کار بیفتد و شادمانى و نشاط و حرکت و انبساط در باطن وى پدید آید. و بود که سالک در غلبه این حالت بى‏اختیار حرکاتى کند و یا سخنانى گوید و آنان را که از سرّ ضمیر او آگهى نیست، آن حرکتها را نشانه جنون وى گیرند. اگر صوفى را چنین حالت پدید آید باید از مردم کناره گیرد و خلوت گزیند تا آن حالت از او برود.

 حکیم: مولانا غالبا به سنائی، حکیم اطلاق می کند.

حکیم پرده‏اى : حکیمی که ازچشم خلق پنهان بوده است.           

ضال: گمراه، برون رفته، برون شده. بی هدف به راه افتاده وراه خانه را ازمستی گم کرده.در این ابیات به مشتان حق که درنظر مردم عادی ، راه گم کرده می آیند وخلق آنهارا مسخره می کنند،اطلاق شده است.

تسخر: مسخره که با او فسوس کنند.

بالغ: بلوغ به رشد سنی نیست، بالغ کسی است که از دنیا وهوای نفس بریده، ومست معرفت حق است.

 ( 3440) قول حکیم مجذوب و سالک را شنیده همانجا که باده خورده‏اى بخواب. ( 3441) وقتى مستى از میخانه بیرون رفت اسباب تمسخر و بازیچه اطفال خواهد شد.( 3442) او در کوچه‏ها و راهها هر دم میان گلها مى‏افتد و هر ابلهى باو مى‏خندد. ( 3443) او در حال مستى و کودکان در پشت سر او از مستى و ذوق و نشاه او بى‏خبرند.( 3444) خلق همگى اطفالند جز آن که مست باده الهى است و جز کسى که از دام هوس رسته باشد شخص بالغى وجود ندارد.

دنیا پرستان که همگى سر گرم بازیچه متاع دنیایند کودکند، هر چند به صورت بالغ مى‏نمایند. بالغ کسى است که هوى و هوس را در خود کشته است. دنیا- پرستان مردان خدا را که روح حیوانى را در خود کشته‏اند به بازیچه مى‏گیرند، حالى که بازیچه آنهایند و آن چه بدو دل بسته‏اند. اگر آدمى نفس حیوانى را در خود کشت پاک و لایق درگاه خداست و گرنه مردارى بیش نیست.